KONINKLIJK BEZOEK vandaag  in de Zonhovense Evenementenhal : onze Zolderse collega’s hebben immers een aantal jaren geleden, wellicht toen ze 50 kaarsjes mochten uitblazen, aan Zijne Majesteit gevraagd of ze dit triomfantelijk predicaat  mochten toevoegen aan de benaming van hun geliefde Vereniging, en zo geschiedde. Of ook het spel van hun C-ploeg  echt “royaal” zou zijn, viel nog af te wachten, zeker tegen een stilaan volledige Zonhovense A-kern : 8 blauwwitjes, met thuisvoordeel, tegen 9 zwartgroene strijders.

ZATERDAGAVOND, en na een pittig ritje met ons vliegend tapijt , carpoolen we met Voorzitter Gerry naar het Hoge Noorden, in casu fusiegemeente Pelt, voor  “een nachtmis” met aanvang  21 u tegen het groenblauwe plaatselijke B-team. Coach Samer had de dagen voordien alle moeite van de wereld om een 8-tal spelers op het parket te brengen : het Corona-virus, de eerste sneeuw in de Oostkantons, “werkbelet” en een  overvolle ziekenboeg  : voetbeentjes, ribbetjes, ellenboogjes …, er zijn sterrenrestaurants met heel wat minder vleesgerechten op hun spijskaart.  Dan maar beroep gedaan op wat sterkhouders uit de B- en Z-ploeg, onder het motto : de jeugd moet kansen krijgen !

ZATERDAGAVOND, en daarmee het einde  - voor uw dienaar tenminste – van een lang basketweekend : de guys van Brian Lynch op vrijdagavond onverstandig weten verliezen van de Oostendenaars onder Kroaat Dario Gjergja, zowat alle jeugdploegen op het thuisfront even aan de slag gezien, onze Dames A – eveneens onverstandig - de mist zien ingaan tegen hun tegenstreefsters uit Diepenbeek, en thans een van de weinige getuigen van de veldslag van ons Heren A-team tegen een 10-koppige Tongerse selectie C. Weinig spirit in de tribunes, maar wél in de arena ?

ZONDAGNAMIDDAG, en via het Sportlaan-doolhof bereiken we de Helchterense basketbalhal, in de schaduw van het beter bijgewoonde voetbalgebeuren (met Bentley voor de deur !). 7 ervaren Orange-boys zullen er de “ontvangst “ verzekeren van het negenkoppig Zonhovens team;  geen Captain Jonas en geen broertjes Benjamin en Lars vandaag, wel Thomas weer in de rangen en het debuut voor Yannick Meert. Eens benieuwd of onze vrij jeugdige ploeg deze “uitbollers” op de knieën kan krijgen …

ZATERDAGAVOND, en we haasten ons door de winterse duisternis naar de Sporthal in Munsterbilzen.

Bij aankomst “rateren” we enkel de opgooi én de allereerste score van Tom Vanstraelen : Zonhoven leidt …

Vanaf de groene supportersbankjes (netjes 18 zitjes voor elke achterban) valt ons oog meteen op het nummer 16 in groenzwart pakje : Stijn Verjans. Niet meer van de jongsten (1980), maar wel torenhoog en “al menig balletje door de ring geworpen” in zijn carrière, tot in 2° Nationale toe bij Tongeren. En de wat jongere Joren Mercken (nr 10), eveneens al een tijdje de vouwmeter ontgroeid … 

Zaterdagavond, en sluitstuk van een lange basketbaldag. Nadat de Dames A het in hun reeks opnamen tegen de Hasseltse buren en pas in de verlengingen de overwinning wisten op te eisen na eerdere “cadeautjes”, was het de beurt aan ons Heren A-team om zich te meten met een Koninklijke delegatie van maar liefst 12 spelers uit gewezen mijnstad Beringen. 50 Jaar basketbal, dan moet dat balletje wel met groter gemak door het net ! Benieuwd of onze 9 sterkhouders het vandaag konden waarmaken tegen deze gitzwart uitgedoste tegenstanders.

ZONDAGNAMIDDAG, en op het vroegere Heilig-Lof-uur moeten onze blauwtjes het opnemen tegen een grasgroene selectie uit fusiegemeente Pelt. Een wat ouder team, leert ons een eerste blik, en met een wedstrijdscore van één winstmatch op 8, niet dadelijk een onneembare hindernis.   Niet dat ONZE spelers er vandaag allen “stonden” : er hing, volgens een betrouwbare en zéér nabije bron, duidelijk een bierlucht rond de bank, want dit weekend zou o-zo-lang worden : vrijdag, zaterdag, Hololool, én uitslapen op maandag … 

ZONDAGNAMIDDAG, en terwijl onze Heren Bde laatste – en dus zwaarste – loodjes leggen in hun verliespartij tegen Bilzen, komt de Breese delegatie de sportzaal binnen. Aan lengte geen gebrek, aan ervaring evenmin, en zo mogelijk nog minder aan manschappen : zoveel stuks, dat ze even later niet eens met zijn allen op de spelersbanken kunnen neerstrijken voor “the initial coaching”. 12 players op de elektronische feuille van “the guests”, en dat kan tellen.

3° Provinciale, daarin tref je veelal 2 soorten van ploegen : “afzakkertjes” en “opkomertjes”. Ofwel handelt het om spelersgroepjes met toenemend haarverlies die de fun en strijdlust wonderwel hebben weten te bewaren, ofwel ontmoet je er “la jeunesse” die straks mogelijks op volwaardige wijze gaat kampen in de hogere seniorenreeksen. 

En zo moet ons Blauwwit, hierin verzeild na een stuurloos seizoen 2018-2019, geregeld de degens kruisen met het D-elftal van hoger genoteerde clubs. Vandaag is dit het geval met Stevoort, dat haar jeugd heeft uitgezonden om het op te nemen tegen onze mix.

IJverig zit ik in de tribune een halfuurtje voor aanvang, want de opwarming is vaak al richtinggevend …

Zaterdagavond, en de laatste competitiewedstrijd van onze Startdag. Daarnet hebben onze Dames A een rumoerige wedstrijd tegen Hades kunnen afronden met het kleinste verschil, en dat op 1,6 seconden voor de eindgong, en thans is het de beurt aan ons (inmiddels) erg jeugdig Heren A-team. Niet dat ze hun vader konden zijn, maar de spelers van Hades D moeten gemiddeld wel 10 jaar ouder geweest zijn dan de tieners en twintigers die wij in de arena stuurden. Vandaag geen Emre of Marnik Indestege, maar wel Marnic Broux, en euh… die stond er !

Zaterdagavond, en de eerste competitiewedstrijd van onze Heren A tegen het oranjerode Helchteren.

Een verbouwde ploeg, dat is het minste wat je kan zeggen van deze lichting die het dit seizoen, onder een nieuwe coach overigens, moet trachten waar te maken in 3° Provinciale.  

De familie Colson had voor de gelegenheid de 18-jarige zoon Joren uit ons Z-Team gedelegeerd, en daarnaast beschikten we over een groepje “oude getrouwe” zoals ene Benjamin en Lars, Raf en Marnik, de Jonassen Peeters en Iven, Emre … Een eerste blik op de ploeg bracht ons al enige wijsheid : duidelijk veel meer dynamiek !

Een zaterdagavond einde maart. Nauwelijks thuis van de succesrijke Basketquiz, en alweer op de vooravond van “een dagje” Pastadag. “Not very interested at all” zou wat onbeleefd uitgedrukt zijn, maar een Penningmeester heeft nu eenmaal andere prioriteiten, en dan geraakt de focus soms wat zoek. Zouden “onze jongens”, zoals wij ze (al te) liefdevol noemen, vandaag breken met hun traditie, namelijk “Nooit winnen op verplaatsing !”, of zouden ze ons eens verrassen en uit een ander vaatje tappen?

Een uitwedstrijd, deze zaterdagavond, en via het rechttoe-rechtaan-traject dat onze onvolprezen website ons wekelijks voorstelt, trekken we via Linde naar Peer BBC, 10-de in de competitie, om er in het College onze kansen op een winstpartij te toetsen. Hun team “slikt” gemiddeld 10 punten minder per wedstrijd, dus op het offensieve vlak zal het bijstellen worden. Verder word je niet veel wijzer van hun website : de “come-and-see”-politiek, neem ik aan.

Hopelijk hebben ze wél nieuwe leders gekocht, zoals  de “Spalding Precision” of de “Wilson Evolution”, want enige beterschap kunnen we alleszins gebruiken na de vele verliespartijen : 15 van de 21 om juist te zijn ...

Time for the game, en we spoeden ons met z’n vieren (?!) naar de supportersbanken.

Zondagnamiddag, en na een tijdelijk huisarrest voor de doortocht van de Zonhovense Zonneridders & Co, halen we nog net de tweede helft van het exploot van onze “Landelijke” dames A : een lekkere overwinning. Geen tijd om te vieren, want de plicht roept alweer : de meegereisde Nieuwerkerkse bezoekers een inkomkaartje aanpraten, alvorens in de tribunes te verdwijnen voor een gedegen verslaggeving. Gedegen ? Voor ik de kassa kan wegbergen, heb ik, met een half oog,  al een regen aan scores  zien vallen. Dat belooft dus ...

Zaterdagavond, en na een fijn studienamiddagje over onze Limburgse geschiedenis als “Land van Loon” in Alden Biesen, spoeden we ons naar het Diepenbeekse Demerstrand, voor een confrontatie van de primus uit de Reeks met de hekkensluiter. Nu mag je nog optimisme in je wapenschild voeren, wiskundig kom je natuurlijk nergens wanneer je de winstkansen gaat afwegen. Méér iets voor fervente gokkers die, met een monsterinzet op de underdog, bérgen geld zoeken te verdienen … 

Never say “Never !”, luidt een gezegde,  maar werd dit  Demergeval écht  geen tranendal ?

Zondagnamiddag, en een echte “zon-dag”, want de Weergoden zijn ons uitermate gunstig gezind. Nu nog Ares, de God van de krijgslust aan onze zijde zien te krijgen, want er wacht ons een spannend duel met andermaal een burenploeg, al de derde op rij (Limburg is ook zo klein !) : Hades, dat het in deze provinciale competitie een tikkeltje beter heeft gedaan. Hun balans van gescoorde punten en geïncasseerde tegenscores brengt ons niet aan het blozen, en het thuisvoordeel in acht genomen, zou dit wel eens gesneden koek kunnen worden voor de Blauwtjes. 

20u30. Dat is het tijdstip waarop bejaarden veelal naar bed moeten in hun home, maar vandaag mocht uw dienaar uitzonderlijk “wat later opblijven” en zich nog naar sportzaal OLYMPIA in Heusden begeven, voor een burentwist tussen onze Zonhovense blauwtjes en de plaatselijke schonen. Weliswaar géén Youssoupha  Fall van 2m21 in hun rangen, die 3 meter hoog zonder springen (!) éénhandig een Molten nr 7 uit de lucht weet te plukken, maar wel een schare degelijke spelers, die zich naar positie 4 in het klassement hadden gewurmd na 10 winstpartijen.

Spek voor onze bek, of te hoog  gegrepen ? Mission impossible ? A challenge, dat alleszins.

Zondagnamiddag. Even een dilemma, want wanneer ik de thuiswedstrijd van Hubo Limburg United wens te combineren met deze van ons onvolprezen Heren-A-team, moet ik alleszins één quarter inleveren : het laatste van Limburg United of het eerste van onze eigen krijgers? Eenmaal in de erg enthousiaste en lawaaierige Alverberghal, dient de keuze zelfs niet meer gemaakt : you even can’t  leave your seat in money time!

Een felbevochten overwinning werd dus de voorbode voor het erop volgend duel : Optima “in optima forma” ?

Sportcomplex De Helix. Géén 3 meter sneeuw vandaag zoals in het Oostenrijks hooggebergte, maar in de miezerige donkerte op pad voor dit nieuwe treffen. Erg benieuwd met welk team we vandáág onze tegenstander zouden gaan bekampen, want hadden we vorige week (g)een nieuwe succesformule ontdekt ? Maar het beschikbaar legertje soldaten wijzigt van week tot week, “En daar zal je het moeten mee doen !”, zou de Nederlandse Reizende Rechter dan verklaren. Poor Johnny-boy !

Zondagnamiddag. Eerst maar even de wedstrijd van onze Dameskadetten meegeraapt, om via de erg verdienstelijke 68-56 cijfers “in the mood” te komen voor wat komen zou : de confrontatie van een uitgedunde Heren A-ploeg, opgevuld met B- en jeugdspelers, tegen het ervaren Maaseik, met  o.m. 2 torens die zowat de volledige Belgische competitie hebben afgestruind en thans hun beste beentje voor zetten in 2° Provinciale ... 

Een slachtvloer vanavond, dit Zonhovens basketbalparket ?

Zondagavond, en na een weekend vol beslommeringen nog snel in de miezer naar de Evenementenhal gefietst voor de confrontatie van ons Heren A-team met “Het Rode Geweld” uit Diepenbeek. Het eerste quarter moest schrijver dezes missen wegens belet, maar “missen” was een te groot woord, werd mij verteld : een stormachtig begin kennelijk, dat resulteerde in magere 10-29cijfers, en waarmee de wedstrijd eigenlijk al kon worden opgeborgen. Ook vandaag geen echte kentering dus …

Zondagnamiddagen zijn soms moeilijk. Niet voor Mathieu van der Poel, want die glijdt dan om 15 u op zijn fiets om rond  16 u op een schavotje te kruipen en naar “Het Wilhelmus” te luisteren. Zo eenvoudig kan het leven zijn! Niet voor Penningmeesters, die een hartverscheurende keuze moeten maken tussen het nationale Limburg United, het provinciale Heren A-team of de Landelijke Dames A. Hasselt ? Genk ? Zonhoven ?

Na de schitterende “voorwedstrijd” van de Belgian Cats tegen de USA-women (hallóóó !), was het vanavond de eer aan ons Heren A-team om de “roodhemden” van Gems Diepenbeek een lesje te leren in het ongenaakbaar balspel, dat basketball heet.

Voorlopig stond dit laatste team nog wat hoger geklasseerd, doch we beloofden al eerder dat daar “dra” verandering in zou komen. Coach Johnny, die vandaag zijn dagje niet kende, bracht 9 blauwtjes in stelling, en daarmee viel deze 11 tegenstrevers wel te bezweren. Benjamin opende de debatten, Kenny doorboorde de hoepel vanop ruim 7m, Beau nette zorgvuldig zijn vrije worpen en Wim benutte vlot de toegespeelde pass, en we schreven 6-9 na 5 minuten spel. Jonas P. dikte aan, Kenny en Beau scoorden met gemak, en even later liet Benjamin 8-19 optekenen. Diepenbeek in de vernieling ? De 20 meegereisde supporters mochten nog blij zijn dat meerdere vrije worpen geen doel troffen, want 3 minuten later gingen we in korte pauze met 21-19 cijfers, na een haast niet te stuiten beleg door 4 kornuiten. Ja, ook enkele zeer goede spelers in het thuisteam !

Wie A zegt, moet ook B zeggen, dus trok schrijver dezes door wind en regen naar de Evenementenhal voor het duel
tussen de Heren B en de derde selectie van BC Lummen, een affiche uit 4° Provinciale. Waar Zonhoven daarbij
opteerde voor “de aankomende jeugd”, zond Lummen zowat hun vaders uit : gemiddeld ruim 10 jaar ouder, met
grenswaarden van 33 en 41 lentes. Duidelijk de “rijpere jeugd”, in een spanne van 1m60 m tot 1m95, en ervaring zat.

A close game ! Dat is de beste beschrijving van de wedstrijd die we op deze druilerige zaterdagavond in Tessenderlo
voor de kiezen kregen. Blauw-wit Zonhoven was haast voltallig uitgerukt, doch Optima bracht een uitgelezen
negental in stelling, dat eveneens voor het voetlicht kon. Onduidelijk wie aan het kortste of langste eind zou trekken,
en zo zijn wedstrijden natuurlijk op hun paasbest.

Bommen boven Zonhoven!

Dat zou de titel kunnen zijn van dit artikel, want de artillerie van onze heren A stond op scherp. Liefst 10 driepunters vielen er te noteren. En daarmee werd de zoneverdediging van de bezoekers netjes omzeild.

Onze mentale weerbaarheid was top!

2e uitmatch op rij ,nog steeds een onvolledige kern en 3 miniemen die ons komen versterken.

Tongeren komt het beste uit de startblokken en loopt een puntje of 8 uit. Tijd voor een vroege time-out om orde op zaken te stellen.

We proberen met enkele mooie acties en ploegspel terug te krabbelen, als is dat niet gemakkelijk met de 2 heren in het grijs die besloten hadden

om hun fluitje niet te gebruiken. 17-12 na kwart 1. Hetzelfde spelbeeld in kwart 2 al komt onze trein stilaan op gang en toveren we enkele mooie fastbreaks op 

het parket ( lees: betonnen vloer), waarvan we er nog steeds te veel missen. We gaan rusten met een 27-23 tussenstand.

In de tweede helft leggen we de focus terug meer op onszelf en ons spel. Door mooi samenspel, afgewisseld met fastbreaks en goede teamdefense buigen we onze 

achterstand om naar een kleine voorsprong 33-36. Zelfde verhaal in het laatste schuifje... zelfs de late press van Tongeren kan ons niet uit ons lood slaan. 41-51

De laatste wedstrijd van een prachtig seizoen. Ja, dat mogen we toch wel stellen. Toen ik aan het begin van het seizoen onze ambitie van top 3 bekendmaakte, verschenen er toch heel wat lachjes op de gezichten van de speelsters van “yeah right’.  Maar dat werd het toch maar… Een heel seizoen hebben we in de top 3 gestaan en daar mogen we best fier op zijn. PROFICIAT MEIDEN ! Er werd een heel seizoen hard gewerkt op training en gaven we ons meer dan 100% op de wedstrijden. Om onze talrijke supporters zeker niet te vergeten voor al jullie aanmoedigingen en steun. Een welverdiende MERCI !!   En in het bijzonder bedank ik namens de hele ploeg Roosje en Krista (en alle andere helpers) voor hun rol als ploegverantwoordelijken, want zonder hen konden we niet spelen.  DANK JE WEL !!

Geen vreugdedans vandaag na de klinkende overwinning tegen het jeugdelftal van buurgemeente Zolder, dat “per ongeluk” in 2° Provinciale is verzeild door het verbod meerdere ploegen van eenzelfde Club in 3° Provinciale in te schrijven. Hun haasje-over betaalden ze dit seizoen met een regen aan nederlagen én de rode-lantaarn-positie op het einde van de rit. Maar toch een feestelijke avond vandaag, met 10 speelklare Blue Devils in wedstrijdtenue, waardoor hun nieuwe coach Johnny het zich kon permitteren zijn 5-tal geregeld “en bloc” van het veld te halen en te vervangen door een evenwaardige set. De “century” hadden we na 32 spelminuten al op het bord …

Vannacht zou de klok een uurtje “doorgedraaid” worden, doch dat hadden The Blue Devils verkeerd begrepen: zij draaiden de klok duidelijk een hele tijd terug, en brachten een partij op het veld die we liefst van al zo snel mogelijk willen vergeten. Weinig grinta, weinig vindingrijkheid, weinig doeltreffendheid en dus  : weinig punten. Troffen ze vandaag ook nog een Optima “in optima forma”, en dan kan je het wel schudden. 

Dat we een heel seizoen bovenaan de rangschikking hebben kunnen meedraaien is al een prestatie op zich. Wie durfde bij het begin van het seizoen hiervan dromen… Laat staan dat we het woord kampioen zouden uitspreken. Met 3 ploegen waren we dit seizoen erg aan elkaar gewaagd. En voor iedereen werd het stilaan duidelijk. Wie kampioen wordt, zal van enkele details en een portie geluk afhangen. Na ons jammerlijk verlies 2 weken geleden tegen Hasselt, wilden we tegen Lummen iets rechtzetten. Verliezen zijn we dit seizoen nog niet zo gewoon, laat staan 2x achter elkaar.

Zaterdagavond, en te gast in de ons vertrouwde speelhal voor de ontmoeting met de in grijs-zwart uitgedoste Heusdenaars. Net voordien hadden onze Dames B nog gedemonstreerd hoe je een partij uit handen kon geven, en dus hoopten we op beterschap voor ons negenkoppig Herenteam : Ruben nog deeltijds in de ziekenboeg, een hervattende Anthony die vandaag opnieuw gekwetst zou geraken, Romario die in Duitsland aantrad bij een internationale selectie enz. Doch evengoed een lijstje sterkhouders tussen de lijnen, en dat hield belofte in.

This is why we play !!

De eindstand laat alles uitschijnen wat deze wedstrijd was. Een ware thriller… Mag dan het feit zijn dat de enige andere wedstrijd door onze ploeg in Lummen werd verloren met … jawel 42-41 !! Aan de inzet heeft het zeker niet gelegen, 2x halen we een 8 punten achterstand op. 

De spanning heeft ons de das omgedaan. Er waren kansen genoeg, spijtig genoeg is het net niet gelukt. Dat is het leergeld dat deze jonge ploeg betaalt. Iets minder voor het moreel van de ploeg, des te harder zullen we terugvechten tegen Lummen.

Show is over ! Na 5 overwinningen op rij moesten onze Blue Devils het vandaag opnemen tegen de “Groentjes” uit Stevoort. Doch wie dacht dat een C-ploeg uit een Hasseltse deelgemeente zou moeten buigen voor onze A-selectie, werd in de eerste minuten van de wedstrijd al een flink stuk wijzer.  Ene Sander Moesen liet ons toen al verweesd achter bij 0-10 cijfers, en dat hypothekeerde meteen het hele wedstrijdverloop. 

Vorige week gingen de meiden onze tegenstanders van de komende weken al een keertje scouten tijdens de bekermatch Hasselt - Houthalen. Ze wisten bij deze dus heel goed wat hen te wachten stond. Aan de opworp stond een gehandicapt Houthalen, waarbij toch enkele sterkhouders afwezig bleken te zijn door ziekte, kwetsuren, vakantie,... Maar toch, Houthalen blijft Houthalen en niet te onderschatten.

Onze dames staan voor enkele belangrijke wedstrijden van de waarheid. Gems was daar de eerste van. Pelt kwam dan wel gelegen om onze automatismen terug aan te scherpen.
Gems was er eentje om te bewijzen wat we waard zijn. Zonder Gieze, die haar rug blesseerde bij de kadetten, maar ons vocaal kwam aanmoedigen, waren we voor de rest volledig.
Stevig gesprek in de kleedkamer, goede opwarming, supporters op post… en onze trein kan vertrekken.

Een volle feuille, dat maakt altijd indruk, en zeker als er ook nog een coach tekent met een bekend klinkende naam : Djordjevic. Broer van ? Doch onze 9 Blauwblauwtjes, vandaag obligaat verkleed tot Geelblauw, mochten ook gezien worden, en met “2 colored Americans  in the starting five”, was het plaatselijk Blauwwit alvast onder de indruk.  Eens benieuwd of de grotere kwantiteit aan Breeënaars ook betere kwaliteit tussen de lijnen kon brengen.

Een weekend met sneeuw en ijs, waarbij er indoor-basketbalwedstrijden werden afgelast, doch de voetballertjes wél aan de slag moesten op de bevroren velden.  Voor onze Senioren A was het wachten op de VBL-mededeling van zaterdag 14/01 om 17u15 ; geen nieuws, goed nieuws, dus de Truienaars kwamen met mondjesmaat naar onze Evenementenhal afgezakt : 7 spelers en 6 supporters. Blauwblauw dus duidelijk in de meerderheid, zowel op als naast het parket.

De spanning was te snijden voor de match. Er stond dan ook veel op het spel. De eerste plaats bij het afsluiten van de heenronde!
Een goed kleedkamergesprek: one team... one dream...focus...go!

We play for the name on the front of our jersey, not the name on the back !! 

Met deze teamingesteldheid starten we de wedstrijd. Met onze strakke defense grijpen we Lommel onmiddellijk bij de keel. Slechts 6 puntjes kan de thuisploeg scoren. Zelf morsen we te veel met onze gecreëerde kansen: 6-13.

Het kan niet anders of uw erg tevreden dienaar moet nog naar chocoladewafels hebben geroken, toen hij aan de kassa neerzeeg om alsnog wat Inkom te sprokkelen voor The Blue Devils + de vele andere clubgenoten. Hopelijk waren onze A-sporters even enthousiast, en konden de “Optimisten” maar beter uitkijken naar een spannend partijtje basketbal, waarbij geen cadeautjes (wafels ?) zouden worden weggegeven.  Of toch ?

“Deelnemen is belangrijker dan winnen !” Aan deze Olympische gedachte moesten we ons zaterdagavond andermaal  optrekken toen ons 7-koppig twaalftal van leer diende te trekken tegen een 10-koppig ING-team. Kwetsurenleed, nachtpost, zelfs Navo-verplichtingen, alles kon dienen om “gerechtvaardigd” afwezig te blijven, en de weinigen die nog present tekenden, moesten dan maar volle 40 minuten lang de klus zien te klaren. Niet dus.

Yes, wij zijn top of the table!!!

Na de knallende overwinning in Dessel gisterenavond staan we helemaal bovenaan bij de Landelijke Divisie 2. Wel met een matchke meer gespeeld, but who cares!

We kregen een lang verslag binnen van Abi. Lezen maar want het loont de moeite!

“Rien ne va plus !”. Dat zinnetje hoor je met regelmaat in een of ander Monegaskisch casinozaaltje, doch vandaag was het eveneens van toepassing op het 10-tal dat Blauwwit tussen de lijnen bracht tegen het C- 12-tal van Stevoort. Wég dat zwierige, wég die bommen, wég die precisie, wég dat overtuigende vlotte samenspel … En laat nu Stevoort zelf niet eens in hun beste dag geweest zijn :  met 8 treffers op 27 strafworpen speel je evenmin de pannen van het dak, en hun 3 bommen in 40 minuten spel richtten nauwelijks blikschade aan. 

De eerste tegen de laatste…
Onze heren A mochten nog het grote terrein trotseren in Mariaburcht, waar onze meiden de klus moesten klaren op een klein veld. En dat is echt geen cadeau voor onze ploeg.

Spelen tegen de leider van de Reeks : als dat geen challenge is, verstaan we er niets meer van, en als er dan ook nog enkele Alkense reuzen voorzichtig door het deurgat schuiven, wordt het onzekerheid troef. “Wim zal er vandaag niet bij zijn, Michael en David evenmin” was ons bovendien al eerder toegefluisterd.  Maar verkeerde ons A-team niet in bloedvorm ? Telden we geen handjevol bommenwerpers en evenveel supersnelle racers ? Spraken we al niet eerder van “een geoliede machine” en van “wervelend basketbal” ? De Cristal-jongens stonden vandaag – ongeweten - voor een mission impossible, en zij zullen het zich nog lang heugen, “die ene keer in Zonhoven” !

“ The moment you give up, is the moment you let someone else win! “

Dit was de quote die voor de wedstrijd de wereld instuurde. Tijdens de bespreking was het al duidelijk: wij zijn Zonhoven, “one team” en we gaan dat vandaag laten zien!!

Het werd een topper van jewelste. Misschien niet altijd het mooiste basket, maar spannend bleef het tot in de laatste seconde.

Strijden met ongelijke wapens. Dat was vandaag het lot van het erg jeugdig Zolders 12-tal, dat diende aan te treden tegen een wervelend Zonhovens A-team. Al snel bleek dat deze, wat gekunsteld samengestelde groep de duimen zou moeten leggen voor het geolied raderwerk, dat Basket Zonhoven inmiddels tussen de lijnen  weet te brengen. Met enige gêne noteerden we dan ook  de scores van The Blue Devils …

“Ook deze klus zullen onze jongens wel klaren”, besloten we ons vorig wedstrijdverslag na een welverdiende zege, doch bij een blik op het klassement zat Diepenbeek wel een schijfje hoger in de ranking. Met  11 Blue-boys op de feuille ging een mens toch weer geloven in eigen kunnen, en zou Rood-Zwart vandaag  evengoed voor de bijl kunnen gaan. Dat ze scherp en geconcentreerd te velde trokken, sprak zondermeer uit hun lichaamstaal : “Yes, we can !” 

Dat het deze week niet van een leien dakje zou verlopen, wisten we van tevoren.  Er werd deze week dan ook hard en gefocust getraind! Voor de eerste keer dit seizoen met onze volledige kern werd ook voor de coach een zware opdracht.

Hoe gaat dat gezegde ook alweer? Loon naar werken krijgen ... Onze dames B hebben gekregen wat ze verdiend hebben.

Niet dat de Koninklijke C-Ploeg uit de Trudostad  zoveel beter uit de startblokken was geschoten ! Hun 3 partijen leverden hen evenzeer slechts 1 maal winst op, doch het doelsaldo, 236 versus 195, stak wel wat af tegen dat erg evenwichtige van  onze Blue-boys, 190-190. Een snelle rekenaar had al begrepen dat ze per wedstrijd gemiddeld 15 punten meer op de scoresheet laten optekenen.  5  Bombs more weekly  ?

Tweede thuiswedstrijd op rij tegen het promoverende Pelt. Een haalbare kaart… dat viel nog af te wachten. De ploeg was immers heel onbekend.
Een goed kleedkamergesprek en opwarming zorgt ervoor dat iedereen geconcentreerd aan de opworp verschijnt.
Er volgde een wedstrijd waar niet veel over te zeggen valt als je de uitslag ziet: 104 -29.